วันนี้พวกเราชาว Explorers Club ได้มีโอกาสมาพบปะพูดคุยกับเด็กหนุ่มนักเดินทางคนหนึ่ง เจ้าของเพจ ‘ขับวินเที่ยว’ ที่เลือกแล้วว่าจะยึดอาชีพขับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างเป็นอาชีพหลัก
บอลไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ไม่ต้องนั่งหน้าคอมพิวเตอร์นาน ๆ มีตัวเองเท่านั้นเป็นเจ้านายที่สามารถอนุมัติวันลาได้แบบตามใจปรารถนา เรานัดกับบอลตรงวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่เขาทำอยู่ เราคุยกันในบรรยากาศที่เรียบง่ายสบาย ๆ ริมถนนที่เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตการเดินทางของเขา และเพจ ขับวินเที่ยว
“ผมจะไปให้ทั่วประเทศ ไปให้สุดในแต่ละทิศด้วย มอเตอร์ไซค์คันเล็ก ๆ คันนี้ของผม”
ปลดล็อก
บอลเล่าให้ฟังว่าตัวเองจริง ๆ เป็นคนชอบเที่ยวอยู่แล้ว แต่คิดว่าการจะไปที่ไหนสักที่มันต้องมีค่าใช้จ่ายที่เยอะพอสมควร ต้องทำงานต้องเก็บเงินไปเรื่อย ๆ ยิ่งไปไกลก็ยิ่งใช้เงินเยอะ ด้วยเหตุผลนี้เลยทำให้เขาไม่ได้ออกไปไหน จนกระทั่งเวลาก็พามาให้ตัวเขาเองรู้จักกับ “พี่บอล” เจ้าของเพจ “บอลพาเที่ยว” และคนนี้ก็เรียกได้ว่าเป็นเหมือนกุญแจดอกแรกที่ทำให้หนุ่มวินคนนี้สตาร์ทรถออกเดินทาง
“พี่ทำยังไงถึงเดินทางได้เป็นปี ๆ” บอลหนุ่มขับวินตั้งคำถามกับ ‘พี่บอลพาเที่ยว’ และด้วยคำตอบประโยคสั้น ๆ เพียงประโยคเดียวว่า “พี่ไม่มีหนี้ไง” ประโยคนี้ผมเหมือนปลดล็อกบอลวินมอเตอร์ไซค์หนุ่มบอกกับพวกเราแบบนั้น
บอลเล่าต่อพร้อมรอยยิ้ม “พอเราเปลี่ยนโจทย์ แทนที่จะคิดว่าไปที่นั่นต้องใช้เงินเท่าไหร่ เปลี่ยนเป็นมีเงินอยู่เท่านี้จะเดินทางยังไง” เท่านี้เองผมเลยตัดสินใจเดินทาง และผมเคยไปเบตง 20 วัน กับเงิน 4,000 บาท
บอลยังบอกกับพวกเราว่า พอเขาเริ่มสนใจการเดินทางความชอบแบบเดียวกันนี้ ก็เหมือนแรงดึงดูดทำให้เราได้รู้จักเพื่อนนักเดินทางเพิ่มขึ้น “นอร์ธ” คือเพื่อนใหม่ที่กำลังหาตังค์เที่ยวรอบโลก และก็เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจของบอล “ตัวผมเองขี่ มอเตอร์ไซค์ส่วนนอร์ธเขาแบกเป้ ผมว่าถึงการเดินทางต่างกันแต่มันก็ส่งแรงบันดาลใจให้แก่กันได้นะ” บอลบอกผมด้วยท่าทางและแววตาที่มุ่งมั่นว่ามันต้องมีวันที่ผมเดินทางไปรอบโลกบ้าง
กินง่าย อยู่ง่าย
การเดินทางในแต่ละครั้ง เขาจะคำนวนการเดินทางจากค่าใช้จ่ายที่ตายตัว อย่างเช่น ค่าน้ำมันกับระยะทางที่เป็นตัวตั้ง เรื่องกินกับนอน ก็เน้นให้อิ่มท้องเป็นหลักมากกว่ารสชาติ และวัดคือที่พักสุดประหยัด จะนอนตรงไหนก็แล้วแต่หลวงพ่อจะอนุญาต มีน้ำให้อาบ และบางทีมีข้าวเช้าจากหลวงพ่อแถมมาให้ด้วย ถึงแม้การนอนวัดจะรู้สึกหวิว ๆ วังเวงไปบ้าง เพราะมืดและนอนคนเดียว แต่ถ้าผ่านครั้งแรกไปได้แล้ว คืนไหน ๆ ก็สบายไปหมด เช้ามาก็ทำบุญหยอดตู้แล้วไปต่อ
“ลดความต้องการให้ต่ำลง มันก็จะทำให้เราใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น” ผมจะรู้สึกดีและฟินกว่าชาวบ้านเขา ถ้าวันไหนได้กินของอร่อยหรือได้นอนเตียงนุ่ม ๆ สบาย ๆ 100 บาท คือค่าน้ำมันและค่าอาหารต่อวันที่ใช้ ถ้าวันไหนใช้เงินไป 300 บาท นี่คือนอนอย่างหรูกินอย่างหรู บอลเล่าไปหัวเราะไป
เข้าถึง
โดยปกติการเดินทางคนเดียวจะเป็นสิ่งที่บอลชอบที่สุด เพราะคล่องตัว ไม่ต้องเกรงใจใคร มันทำให้มีอิสระในการเดินทางมากขึ้น และที่สำคัญการไปไหนมาไหนคนเดียวสำ หรับบอลมันทำให้เขาได้เข้าถึงผู้คน และสถานที่นั้นได้ง่ายขึ้น
“บางสถานที่ไม่มีวิวสวย แต่เสน่ห์ของมันกลับอยู่ที่ผู้คน” บอลพูดด้วยแววตาเป็นประกายถึงสิ่งที่เขาเจอจนทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นไปกับเขาด้วย
เขาเล่าต่อว่าทุกที่ที่ไปเขาจะพยายามตักตวงประสบการณ์และสัมผัสในหลาย ๆ แง่มุมของพื้นที่นั้นให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ การได้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้คนคือความสุขอีกรูปแบบหนึ่งของชายหนุ่มคนนี้
“3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ถ้ามีโอกาสผมจะต้องไปอีกแน่ ๆ เพราะทั้งสวย สงบ ผู้คนน่ารักและเป็นมิตร”
บทสรุปของการเดินทาง
บอลบอกกับพวกเราว่า การคำนึงถึงความปลอดภัยคือสิ่งแรกที่ควรนึกถึง เขาจะเลือกเดินทางเฉพาะกลางวันเท่านั้น เพราะหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน อย่างน้อยเราจะได้รับความช่วยเหลือง่ายกว่ากลางคืน และเพื่อไม่ให้เหนื่อยจนเกินไป เขาเลือกที่จะเดินทาง 350 กิโลเมตรต่อวัน เดินทางด้วยความไม่คาดหวังแต่มีจุดหมาย ปล่อยหัวให้เป็นอิสระกับการเดินทาง วางแผนบ้าง ไม่วางแผนบ้าง หรือจะผิดแผนบ้างก็ไม่เป็นไร
“ยากที่สุดของการเดินทางคือออกจากบ้าน ถ้าออกไปได้หลังจากนั้นหัวใจมันจะพาไปเอง ทุกที่มันมีเรื่องราวดี ๆ รอให้เราไปพบเจอ” ชายหนุ่มที่กระหายการเดินทางและมีความฝันอยู่เต็มหัวทิ้งท้ายกับพวกเราไว้แบบนี้
หลังจากได้อ่านเรื่องของวินมอเตอร์ไซค์หนุ่มนักเดินทางคนนี้แล้ว ผมว่าคุณควรลองปลดล็อกข้อจำกัดบางอย่าง หยิบปฏิทินขึ้นมาดูเก็บกระเป๋าและออกไปเที่ยวได้แล้วล่ะครับ
“เดินทางโดยสวัสดิภาพครับทุกคน”
[ EXPLORER ]
บอล – ปรเมษฐ์ บวรกิตติพัฒน์
สัมภาษณ์ และเรียบเรียง : บดินทร์ บำบัดนรภัย
ภาพถ่าย : ปรเมษฐ์ บวรกิตติพัฒน์
ติดตามเรื่องราวการเดินทางของเขาเพิ่มเติมได้ที่นี่ khabwintiaw
