โนชา อโนชา จากประชาสัมพันธ์สาวสู่พิธีกรตะลุยกินเที่ยวทั่วไทย- Explorers Club

โนชา – อโนชา ศิริจร จากประชาสัมพันธ์สาวในชุดยูนิฟอร์มสวมรองเท้าส้นสูง สู่เส้นทางพิธีกรเสื้อลายสก็อตรองเท้าผ้าใบสายลุย

ถ้าใครเป็นแฟนรายการประเภทพากินพาเที่ยวสายลุย ต้องรู้จักกับรายการ ‘ชื่นใจไทยแลนด์’ และ ‘ตามอำเภอจาน’ ที่ออกอากาศทางช่อง AMARIN TV HD34 ต้องรู้จักพิธีกรสาว โนชา อโนชา ที่พาตัวเองไปลุยโคลนลุยน้ำทำกิจกรรมอยู่ตลอดเวลาและไม่ว่าจะหนอน หรือแมลงสารพัดชนิด เมนูท้องถิ่นสารพัดจาก 76 จังหวัดทั่วประเทศ มีใครเคยสงสัยว่าเธอคนนี้เป็นใคร เคยทำอะไรมาบ้างจุดที่ทำให้เธอขึ้นแท่นเป็นพิธีกรนักเดินทางสายลุยที่ไปไหนต่อไหนมากมายแบบนี้ บ้านและสวน Explorers Club มีคำตอบครับ!

เราได้มีโอกาสนัดคุยกันในช่วงเวลาบ่ายๆ ในบรรยากาศร่มรื่น แต่ก็แบบอบอ้าวตามประสาฤดูร้อนเมืองไทย เธอมาในชุดที่เหมือนหลุดออกมาจากรายการ ดูแล้วเหมือนพร้อมจะลุยโคลนได้ตลอดเวลา ลักษณะท่าทางไม่ต่างจากที่เราเห็นในทีวีเลย ทำไมผมถึงรู้สึกว่า โนชา พร้อมจะลุยไปไหนก็ได้ตลอดเวลาก็ไม่รู้….

แสวงหา

เธอเล่าให้เราฟังถึงจุดเริ่มต้นของเธอว่า เธอเองเรียนมาหลายสาขาตั้งแต่บัญชีในตอน ปวช. ก็รู้สึกเลยว่าไม่ใช่ตัวเองแน่ และมาต่อสาขาคอมพิวเตอร์ ใน ปวส. ต้องมานั่งเขียนโปรแกรมก็ไม่ใช่ตัวเอง สิ่งที่เธออยากเรียนจริงๆ แล้วรู้สึกว่าชอบจริงๆ คือศิลปกรรม เธอเลือกเรียนสาขานี้หลังจากที่ทำงานแล้วและอาศัยเรียนภาคค่ำหลังเลิกงานเอา

สมัยตอนนั้นเธอทำงานเป็นประชาสัมพันธ์สวมชุดยูนิฟอร์ม ใส่ส้นสูงแต่ต้องวิ่งหน้าตั้งนั่งมอเตอร์ไซค์ แบกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นรถไฟ เพื่อไปให้ทันเวลาเรียนทุกวัน ต้องยอมรับว่าผมอยากย้อนเวลาไป เห็นโนชาในลุคนั้น บอกตรงๆ เลยนึกภาพไม่ออกจริงๆ ครับ

ในช่วงเวลานั้น เธอสนุกกับการทำบอร์ดประชาสัมพันธ์กับทำจุลสารในองค์กรมาก หลังจากเรียนจบก็เริ่มต้นชีวิตการออกแบบอย่างเต็มตัว ด้วยตำแหน่งนักออกแบบผลิตภัณฑ์ ใช้เวลาสามปี เป็นหัวหน้าแผนก สุดท้ายมองไปมองมาถึงในอนาคตจะได้เงินเดือนเยอะขึ้น แต่ไม่เห็นทางไปต่อ ในหน้าที่การงาน ก็เลยตัดสินใจลาออกไปเป็นครูแทน เผื่อจะเจอเส้นทางใหม่ๆ กับชีวิต

ด้วยการทำงานแบบเกินหน้าที่ และไม่ปล่อยวางในบางเรื่องแม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลยทำให้ทุกเรื่อง กลายเป็นเรื่องของครูโนชาไปซะหมด สามเดือนผ่านไป เริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้ามหาศาล น้ำหนักลงทั้งๆ ที่ก็ร่างก็บางอยู่แล้ว ก็ยังอุตส่าห์ผอมเข้าไปอีก แก้มตอบซูบเซียว เธอบอกว่าตอนนั้นสภาพดูไม่จืด ด้วยความเหนื่อยล้าเกินไปก็ตัดสินใจหันหลังจากอาชีพครู กลับมาเป็นกราฟิกดีไซน์เนอร์เหมือนเดิมแทน

แค่คุยกันเริ่มต้นไม่กี่นาที ที่ผมฟังมาตอนนี้จะว่าไปไอ้ชีวิตที่ต้องลองทำไปเรื่อย จะได้รู้ว่าชอบหรือไม่ ใช่หรือเปล่านี่ก็ฟังดูมีเหตุผลเพราะถ้าไม่ลองก็ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าสิ่งที่ทำนั้นมันใช่ตัวเราหรือเปล่า และถ้าจะลองก็ต้องมองให้ถึงอนาคตด้วยนี่ก็สำคัญเพราะถ้าไม่ใช่ก็ยังไหวตัวทัน

โอกาสมาต้องคว้าไว้

โนชา บอกว่าจุดเปลี่ยนของชีวิตคือการได้ร่วมงานด้านนิเทศน์จริง ๆ จังๆ ก็ที่วีบูรพานี่แหละ ด้วยความอยากทำจัด ก็เลยสมัครไปอยู่ 2 รอบ กว่าเขาจะรับ “ตั้งใจจะไปเป็นพิธีทำรายการเด็ก แต่พี่เช็คให้ไปอยู่คนค้นคน” ซึ่งมันคนละทางกับความต้องการเลย ทำอยู่สักพัก ก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปซะกับทุกเคส บางทีต้องควักตังค์ให้เขาไปอีกเพราะความสงสาร สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่อบ่อน้ำตาของตัวเอง เลยขอย้ายไปรายการเด็กแทน ตรงนี้แหละที่ทำให้ชีวิตได้เรียนรู้ถึงวิชาชีพสายนิเทศน์ด้วยประสบการณ์จริง เธอบอกว่าบางสิ่งก็ไม่รู้นะ แต่ก็ไม่กล้าถามกลัวจะเสียฟอร์ม แต่ก็หาคำตอบด้วยการสังเกตุและค้นคว้าเอาเองจนได้

ผมก็ว่าใช่บางทีเราเองก็เป็น ไม่รู้ก็แต่ไม่กล้าถาม ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่การปล่อยเบลอกับคำถามโดยไม่หาคำตอบ ถือเป็นความเสียหน้าให้ตัวเองเหมือนกันนะครับบางที

แรงด่าคือแรงดัน

ในระหว่างที่เรียนรู้งานโนชาเองก็ถูกด่ามาสารพัด เธอบอกว่านี่คือแรงพลักดันอย่างหนึ่ง ที่ทำให้เธอต้องทำทุกอย่างให้ได้ ถึงแม้จะดูเป็นเรื่องที่ดีแต่มันก็เป็นวิธีการที่เจ็บปวดเกินไป ลองคิดดูถ้าคนที่ถูกด่านั้นไม่สู้ ก็อาจจะพ่ายแพ้ได้เลยอย่างง่ายๆ โชคดีเธอได้ลูกฮึดที่ถ่ายทอดมาจากคุณแม่ ก็เลยเปลี่ยนแรงด่าเป็นพลังงานผลักดันตัวเอง ถึงจะดูเป็นเรื่องดีสำหรับเธอก็จริง แต่ขอเลือกใช้วิธีอื่นในการทำงานดีกว่า โนชาว่าแบบนั้น

ทำนู่นทำนี่ทำนั่น

กว่าจะมาถึงวันนี้ก็เรียกได้ว่า โนชา ลองมาเยอะ เยอะจนชัดเจนว่าตัวเองต้องการทำอะไรการอยู่เฉย ๆ ถือว่าเป็นศัตรูของโนชา การได้ทำอะไรหลายอย่างแบบอยู่ไม่สุขของเธอ ถูกสะท้อนออกมาผ่านรายการชื่นใจไทยแลนด์ และรายการตามอำเภอจาน สองรายการนี้ ทำให้ได้เห็นอะไรมากมาย ทั้งคนทั้งสังคม รวมถึงสิ่งแวดล้อมในแง่มุมที่ทั้งดีและทั้งแย่ แต่ถ้าถามว่าแบบไหนมากกว่านั้น คำตอบคือส่วนใหญ่ จะเป็นเรื่องดีซะมากกว่า…โล่งใจที่ได้ยินคำตอบอะไรแบบนี้ แหม! มันน่าชื่นใจไทยแลนด์จริง ๆ ด้วยครับ

ทุกจังหวัดทั่วประเทศไทยก็ไปมาหมดแล้ว สารพัดกิจกรรมก็ทำมาแล้ว ต่อให้กิจกรรมซ้ำขนาดไหน เธอบอกว่าก็ตื่นเต้นอยู่ดี มันตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ทำมากกว่า ต่อให้เคยเห็นเขาตกหมึกมาเป็นร้อยรอบแล้วก็เถอะ!!!

ถ้าถามว่าประทับใจอะไรในพื้นที่ที่ไปมาบ้าง โนชาบอกว่า ตั้งแต่วิวยันคนมันน่าประทับใจไปซะหมด การได้เห็นบางสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร หลายอย่างก็ออกสื่อไม่ได้เลย พูดจบเธอก็หัวเราะ บางทีก็รู้สึกคันมืออยากจะลงไปจัดการ ซะเองทุกอย่าง ในการทำงานมันต้องเกิดประโยชน์ชุมชน เธอคิดแบบนี้ไว้เสมอ ไม่แน่ว่าในอนาคตเราอาจได้ยินชื่อ โนชา เป็นนักพัฒนาชุมชนก็เป็นได้

ประสบการณ์คือทางออก

แน่นอนว่าการออกไปถ่ายรายการ จะต้องพบเจอกับเรื่องผิดแผนไปบ้าง ไม่ว่าจะขุดแมลงไม่เจอ ตกปลาไม่ได้ ไม้ไม่ออกผล และอีกหลายต่อหลายเหตุการณ์เหนือความคาดหมาย แต่ทุกครั้งก็รับมือได้หมดด้วยการทำการบ้านก่อนลงพื้นที่ และประสบการณ์ที่สะสมมา เรียกได้ว่ามีปัญหา โนชา จะลุย ถึงแม้จะมีกระท่อนกระแท่นไปบ้างแต่มันจะผ่านไปได้แน่นอน

สิ่งนี้ผมเชื่อว่าหลายคนได้พิสูจน์มาแล้ว และเป็นเรื่องจริง การที่เราสามารถรับมือกับความผิดแผนได้ ก็ต้องมาจากประสบการณ์ การได้เห็นได้ลองอะไรมาเยอะ ๆ นี่แหละ ที่เป็นตัวช่วยให้เรา หาทางออกจนเจอ ถ้ามัวแต่นั่งเฉย ๆ ไม่ทำอะไร แล้วมันจะไปรู้ได้ไงว่าต้องไปยังไงต่อ จริงมั้ยครับ!

ไม่ลองก็ไม่รู้

การที่ทำนู่นนี่นั่นมาเยอะ อยากรู้เหมือนกันว่าเมื่อชีวิตถึงทางเลือก แล้วเธอใช้กฎเกณฑ์อะไรมาตัดสินใจว่าชีวิตจะเลือกไปต่อทางไหน โนชา สรุปให้ง่าย ๆ ใช้ตัวเรานี่แหละนำทาง ความชอบของเรา จะบอกเองว่าอันไหนใช่หรือไม่ สำหรับเธอแล้วหากอะไรที่ลองทำ แล้วไม่ใช่ก็จะไม่ใช้เวลากับมันนานไป เซย์กู๊ดบายง่ายกว่า

แล้วมุ่งหน้าไปหาอะไรใหม่ๆแทน ผมคิดว่าก็เป็นเรื่องดีที่เราไม่ควรจดจ่อกับอะไรที่ไม่ใช่นานเกินไป ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นดันทุรังไปเปล่า ๆ

บทสรุป

การที่ได้นั่งคุยสาวสายลุยคนนี้มาสักพัก ผมก็คิดว่าบางที โอกาสมันต้องออกไปหาเองครับถึงจะเจอ จะอาศัยแต่รอคงไม่ได้ และการค้นหาก็ไม่ใช่แค่การออกไปลองทำเรื่อยๆ แต่มันต้องมองไปให้ไกลถึงอนาคตด้วย ความชอบเป็นสิ่งสำคัญในการที่จะทำให้เราทำสิ่งนั้นได้ดี กว่าชีวิตของเธอจะได้เดินทาง เธอก็เดินมาหลายทางเหมือนกัน