ปากคลองตลาด ย่านค้าดอกไม้ที่เปรียบเสมือนเครื่องย้อนเวลา พา สิณ-กสิณ สนลา กลับไปเป็นเด็กชายที่ได้กลับมาวิ่งเล่นในสวนสนุกพร้อมกับกล้องถ่ายภาพ นี่คือชุดภาพถ่ายที่เด็กหนุ่มจากกบินทร์บุรี บันทึกภาพสถานที่แห่งความทรงจำในวัยเยาว์ ผ่านการเฝ้ามองความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นต่างช่วงเวลา
ผมโตมาก็พบเห็นดอกไม้กระจัดกระจายอยู่ทั่วโต๊ะทำงานของพ่อ ท่านประกอบดอกไม้ สิ่งสวยงามหลายสายพันธุ์เป็นหนึ่งพวงมาลัย อาชีพที่ต้องการความละเมียดละไมเช่นนี้ เพศชายก็ไม่แพ้เลยสักนิด ปากคลองตลาด เป็นสถานที่แห่งความทรงจำของผมเมื่อราว 10 กว่าปีที่แล้ว พ่อ แม่ พี่สาว และผมเคยเดินทางมายังสถานที่แห่งนี้ด้วยรถไฟชั้น 3 จากสถานีกบินทร์บุรี มุ่งสู่สถานทีหัวลำโพง ต่อด้วยรถตุ๊กตุ๊ก ไปปากคลองตลาด ดอกไม้จากทั่วสารทิศหลังไหลเข้ามาพร้อมเราที่กำลังเดินทางเข้าไปซื้อดอกรัก
เมื่อก่อนตอนที่ผมมาครั้งแรก แผงดอกไม้สดนานาชนิดวางกองกันเต็มพื้นที่ ด้านในตลาด อาคารหน้าร้าน และบนทางเท้า ผมมาถึงช่วงสายของวันดอกไม้หลากหลายชนิดกระทบแสงเปล่งสีเย้าหยอกผู้คนที่มีใจรักดอกไม้ให้มาเลือกซื้อ ณ ดินแดนแห่งบุษบางาม
“ในวัยยี่สิบสองปีของผม ไม่ได้กลับบ้านบ่อยครั้งนัก จึงหวนนึกถึงสถานที่แห่งความทรงจำเพื่อละลึกถึงวันที่น่าคิดถึงเมื่ออดีตผ่านมา”
กสิณ สนลา
ในวัยยี่สิบสองปีของผม ไม่ได้กลับบ้านบ่อยครั้งนัก จึงหวนนึกถึงสถานที่แห่งความทรงจำเพื่อละลึกถึงวันที่น่าคิดถึงเมื่ออดีตผ่านมา ปากคลองตลาด สถานที่แห่งดอกเรียงรายอยู่สองข้าวทางถนนจักรเพชร ใครก็คงทราบกันดี แต่ผมอยากไปรู้จักให้มากกว่าแค่ดอกไม้ ชาวบ้านที่ใช้ชีวิต ความสวยงามของสถานที่โดยรอบ กิจกรรมที่จัดร่วมกับปากคลองตลาด ผมคิดว่าคงน่าจะมีอะไรมากกว่าดอกไม้ มีอะไรให้ทำความรู้จักมากว่าตอนเด็กแน่นอน แล้วผมก็เริ่มเดิน
ใจกลางปากคลองตลาด ผมไม่คิดเช่นกันว่าจะมีโซนสมุนไพรอยู่ในละแวกนี้ สังเกตชื่อร้านสมุนไพรมีทั้งชื่อภาษาไทย และภาษาจีนแปะอยู่บนประตูทางเข้าร้าน แผงหน้าร้านเต็มไปด้วยสมุนไพรหลายชนิด มองเข้าไปด้านในร้านพบว่า ยังมีสมุนไพรทั้งของแข็งและของเหลวอยู่อีกมาก หน้าร้านตรงข้ามถนนเล็ก ๆ กองพะเนินไปด้วยสมุนไพร เดินออกห่างจากร้านผมยังได้กลิ่นสมุนไพรลอยอยู่ทั่วบริเวณ เดินถัดมาเพียงเล็กน้อยพบเข้ากับเทวลัยประดิษฐานสมเด็จเจ้าพ่อปากคลองตลาด (บุญมา)
แต่ละสถานที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำอยู่ ตลาดแห่งนี้จะเป็นเจ้าพ่อปากคลองตลาด (บุญมา) ตลาดยอดพิมานจะเป็นศาลสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ ฝั่งตลาดพุทธจะมีศาลพระพรหม อีกทั้งแต่ละตลาดก็จะมีงานประจำปีสืบต่อกันมาทุกปี ชาวไทย และชาวไทยเชื้อสายจีน ต่างให้การเคารพนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์แต่ละสถานที่ หลายคนผ่านไปผ่านมาแวะไหว้เพื่อเพิ่มแรงใจในการทำงาน และใช้ชีวิตประจำวัน
ระหว่างเดินไปหลังตลาด ผมสังเกตเห็นรถจอดนิ่งด้านล่าง และมีอีกคันอยู่ด้านบนอาคารชั้นสอง ด้วยความสงสัยที่ว่ารถไปจอดบนชั้นสองได้อย่างไร เพราะด้านในไม่มีทางขึ้นสำหรับรถทุกชนิด ผมค่อย ๆ เดินหาทางเข้าออกมองหาป้าย อ้อมผ่านตึกไปหนึ่งคูหาพบเข้ากับซอยขนาดพอดีรถใหญ่หนึ่งคันเป็นทางเข้าออกลานจอดรถ ไขปัญหาความสงสัยจนได้ (ฮ่า ๆ) ผมขำ ขำตัวเองที่ตามหาอะไรแบบนี้
ผมเห็นภาพคลายคนกับดอกไม้ติดอยู่บนกำแพง ด้านล่างเป็นที่พักของคนงานรถเข็น เกิดความสงสัยว่ามันคืออะไรกันแน่จึงกลับมาศึกษาต่อ ปากคลองตลาดเป็นสถานที่เกิดกิจกรรมร่วมกับชุมชนอยู่บ่อยครั้ง ศิลปะมนุษย์ปากคลองหนึ่งในกิจกรรมยังเหลือให้เห็นอยู่บ้าง บริเวณนี้เป็นที่พักคนงานรถเข็น เป็นเพียงหนึ่งจุดเท่านั้น ยังมีอีกหลายจุดทั่วปากคลองตลาด ซึ่งกิจกรรมนี้ผ่านมาแล้วกว่า 3 ปี กิจกรรมใหม่ ๆ ก็ยังหลังไหลเข้ามามีส่วนร่วมกับชุมชนปากคลองตลาดอยู่
มนุษย์เข็นรถ แรงงานพร้อมรถเข็นเหล็กสองล้อเข้าซอกซอยสะดวกกว่าจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ รถเข็นเหล็กสองล้อสีสันต่างกันไปตามแต่ละเจ้าของ รถเข็นบางคันถูกดัดแปลงให้มีด้ามจับที่ยาวกว่าปกติ เพื่อบรรทุกของได้สูงมากขึ้นจำนวนของก็เพิ่มตามขึ้นด้วย บางคันดัดแปลงเอารถเข็นสองอันมาประกอบต่อกันเป็นสี่ล้อ ได้รถรากระนาบเฉียงใช้สำหรับแบกกล่องโฟมจำนวนมาก ๆ ยามเช้าแดดร้อนการขนส่งอาจจะไม่พลุ่งพล่านนัก จะเห็นการพักผ่อนของแรงงานเพื่อรองาน แล้วหลังจากพระอาทิตย์ตกดินเราจะเห็นการทำงานของกลุ่มคนเหล่านี้ได้บ่อยขึ้น
โรงน้ำแข็งเป็นสิ่งที่ผมมองหา เพราะที่บ้านผมพ่อสั่งลงน้ำแข็งทุกวัน ดอกไม้จะขาดความสดชื่นแล้วเหี่ยวเฉาได้เร็วหากขาดความเย็น ฉะนั้นความเย็นจึงเป็นสิ่งที่ช่วยให้ดอกไม้สดอยู่เรื่อยไป
มีคนบอกกับผมว่าปากคลองตลาดแต่ละช่วงเวลาไม่เหมือนกัน ผมอยู่รอจนพระอาทิตย์ลับหายไปแสงแดดถูกเปลี่ยนเป็นแสงไฟจากหลอดประดิษฐ์พร้อมบรรยากาศฝนตกปรอย ๆ สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นชื้น พื้นบนทางเท้าเปียกดอกไม้จากพ่อค้าแม่ค้าเรียงรายสองฟุตบาทเรียบถนนจักรเพชร ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ช่วงเย็นหลายร้านเปิดพร้อมสาดแสงไฟใส่ดอกไม้ให้สีเด่นชวนให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมามองอย่างฉงนใจ
ช่วงสุดท้ายผมอยากสำรวจสะพานพุทธจากมุมมองระยะไกล ผมไปที่สวนลอยฟ้าเจ้าพระยามองไปที่สะพานพุทธ สถานที่ยอดนิยมของหลายเพศ หลายช่วงวัย แวะเวียนมาถ่ายภาพ และผ่านเส้นทาง หลังจากนั่งมองได้เพียงครึ่งชั่วโมงเมฆฝนลอยต่ำน่าหวั่นใจ แต่ผู้คนก็ยังไม่หลบหนีไปไหนยังคอยเที่ยวเล่น ค่อยถ่ายภาพกับบรรยากาศฤดูฝน
ผมย่างกายไปสัมผัสบรรยากาศบนสะพานพุทธ เห็นวัยรุ่นหนุ่มสาวมากหน้าหลายตาถ่ายภาพคู่กับสะพานพุทธ ในมือแต่ละคนกำช่อดอกไม้ ไม่ว่าช่วงเวลาไหนคนก็คึกคลักบนสถานที่แห่งนี้ พลังหนุ่มสาวแสวงหาการเดินทาง และพบเจอกับความสวยงามของดอกไม้ พร้อมสถานที่ยอดฮิตที่ใครก็ไปกัน วันเช่นนี้ใครบ้างจะไม่สุขใจเมื่อก้าวออกจากบ้าน
ปัจจุบันที่หวนคิดได้ว่าภาพความวุ่นวายริมฟุตบาททางเท้าทุเลาลงแล้ว จากความทรงจำเมื่อราวสิบกว่าปีที่แล้วที่ผมและครอบครัวได้มาเยือน ครั้งนี้ผมเดินไปลึกมากกว่าครั้งก่อน พบเจอมากกว่าดอกไม้ เจอร้านสมุนไพร วิถีชีวิต ร่องรอยประวัติศาสตร์ และสัตว์ที่น่ารักตามเส้นทางเดิน
ผมอิ่มเอมที่ได้พบเจอเรื่องราวตลอดวัน สำหรับผมแล้วเป็นที่น่าหลงใหลเหลือเกินสำหรับความงามในยามค่ำคืน สีของไฟที่กระทบเข้ากับดอกไม้ส่องสว่างเริงจ่าไปทั่วบริเวณพื้นที่ คนยังควักไขว่ไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้รู้สึกสนุกอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับเด็กชายได้วิ่งเล่นในสวนสนุกพร้อมกับกล้องถ่ายภาพเลยทีเดียว
EXPLORER: สิณ
AUTHOR/PHOTOGRAPHER: สิณ – กสิณ สนลา
สิณเป็นช่างภาพที่เคยฝึกงานกับบ้านและสวน รักในเรื่องราวประวัติศาสตร์ มีความฝันวัยเด็กอยากเป็นช่างภาพสารคดี การท่องเที่ยวตามหาดินแดนสนธยาที่ไม่รู้ที่มา คือแรงผลักดันชั้นยอดที่ทำให้ออกเดินทาง และเก็บเรื่องราวที่ได้พบเจอกลับมาโม้ให้สนุก
FB: KASIN SONLA
IG: @sin.z4
