1 ปีกว่า กับลายเส้นปากกา วาดผังเมืองกรุงเทพฯ ของ ชิว การุญ

จากการเดินทางในวัยเด็กของ ชิว การุญ เจียมวิริยะเสถียร กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความหลงใหลการวาดรูปอาคารบ้านเรือนแบบถอนตัวไม่ขึ้น จนนำไปสู่ผลงานลายเส้นผังเมืองชิ้นใหญ่ที่ใช้เวลาวาดแรมปี

ก่อนหน้านี้ บ้านและสวน Explorers Club เคยพาไปชมโมเดลชิ้นใหญ่ของเมืองกรุงเทพฯกันมาแล้ว มาคราวนี้เราก็มีเรื่องราวน่าทึ่งเกี่ยวกับผังเมืองมาฝากกันอีก แต่ครั้งนี้เป็นการวาดด้วยปากกาบนกระดาษของ ชิว การุญ กับผลงานขนาดใหญ่ที่มีรายละเอียดยิบย่อย กินเวลาเกือบสองปี กว่าที่ผลงานจะเสร็จสมบูรณ์

เรามีโอกาสพูดคุยกับ ชิว เจ้าของผลงาน เขาเล่าว่าจุดเริ่มต้นของความหลงใหลการวาดรูปผังเมืองนี้ เกิดขึ้นจากวัยเด็กที่ได้มีโอกาสมาเที่ยวกรุงเทพฯ แล้วก็ตื่นเต้น และประทับใจมากกับการที่ได้เห็นตึกและอาคารต่าง ๆ ของเมืองหลวงนี้ จนถึงขนาดเก็บเอาไปวาดใส่กระดาษแบบใช้ความทรงจำ ผสมจินตนาการ

ชิวบอกว่าตั้งแต่นั้นมาก็เลือกเส้นทางสายวาดรูปมาตลอดจนเรียนจบ ตอนนี้มีความสุขกับการทำอาชีพอิสระ งานส่วนใหญ่ก็คือวาดภาพประกอบ การวาดผังเมือง ถือเป็นความชอบและงานถนัด จนถูกจ้างไปเขียนมาแล้วให้กับหลายสถานที่ แล้วก็เขียนมาแล้วหลายเมืองส่วนใหญ่งานจะมีขนาดใหญ่แทบทั้งนั้น

ขั้นตอนในการทำงานก็อาศัยกูเกิลเอิร์ธเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเห็นภาพรวมของตำแหน่งและสถานที่ ต่อมาก็อาศัยจินตนาการในการเขียนภาพด้านเพิ่มเติมเข้าไป เนื่องจากงานนี้ถูกทำในเชิงศิลปะ จึงมีการตัดทอนหรือเพิ่มเติมองค์ประกอบบางอย่าง เข้าไปเพื่อให้เกิดความสวยงามในทุกส่วน รายละเอียดยิบย่อยก็พยายามเก็บให้ได้มากที่สุด

เรียกได้ว่าหมดปากกากันแบบนับไม่ถ้วน งานแต่ละงานใช้เวลาระดับเดือนทุกชิ้น ถ้าไม่รักและอึดจริงอาจมีถอดใจกันไปข้างหนึ่ง

ด้วยผลงานที่ชิ้นใหญ่และใช้เวลานานในการทำ เราก็อดถามไม่ได้ว่าเคยท้อหรือเบื่อบ้างหรือเปล่า คำตอบที่ได้ยินกลับทำให้หัวใจพองฟู ชิวบอกว่าไม่เคยรู้สึกเบื่อหรือท้อเลย ทุกครั้งที่ได้เขียนผังเมือง มีความรู้สึกเหมือนเราได้ออกเดินทางไปตามจุดต่าง ๆ ของเมือง ค่อย ๆ ไปเรื่อย ๆ ได้สังเกตุเห็นรายละเอียดชวนจินตนาการเยอะแยะไปหมด

ความรู้สึกเดียวที่ได้จากการเขียนผังเมืองใหญ่ ๆ แบบนี้ทุกครั้งคือ เมื่อยมือเสียมากกว่า จบประโยคนี้เราก็เสียมารยาทหัวเราะเสียงดังออกมาแบบไม่รู้ตัว

มันชวนให้เราคิดไปว่า การได้ทำในสิ่งที่ชอบ หลงใหลในสิ่งที่รัก มันจะไปรู้สึกเบื่อได้อย่างไร นั่นหมายความว่าถ้าเราค้นพบแล้วว่าความชอบเราคืออะไร แล้วลงมือทำมัน ด้วยความลุ่มหลงที่เต็มใจในที่สุดมันก็จะพาเราเดินทางออกไป แม้ไม่ถึงฝั่งแต่เราก็เราก็ลอยเคว้งคว้างท่ามกลางความสุขจริงไหม

งั้นเราจะรออะไร ลองเดินทางออกสำรวจตัวตนดู เราอาจจะค้นพบความชอบอันยิ่งใหญ่ เหมือนแผ่นกระดาษของชิวก็ได้

ถ้าอยากชมผลงานผังเมืองกรุงเทพฯชิ้นนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตารอกันสักนิด เพราะผลงานได้ถูกเตรียมการที่จะจัดแสดงในงานศิลปกรรมช้างเผือกแล้ว แต่อาจต้องรอให้สถานการณ์ของโควิดนี้ดีขึ้นสักหน่อย วันนั้นเราค่อยไปใช้สายตาพินิจของจริงกัน