‘แก่งยาว’ โรงเรียนนักเดินป่า อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เส้นทางเดินป่าเก่าแก่ ที่กำลังจะกลายเป็นอีกก้าวสำคัญของโรงเรียนนักเดินป่า ที่เกิดขึ้นจากความร่วมมือของเจ้าหน้าที่หลายฝ่าย ที่เล็งเห็นความสำคัญ และประโยชน์ของการมีโรงเรียนนักเดินป่า
โรงเรียนนักเดินป่า อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่
บนลานหินกว้างท่ามกลางป่าใหญ่ ยังคงมีน้ำสะอาด เย็น และใสไหลตลอดทั้งปี ร่องรอยของสัตว์ป่าที่ถูกทิ้งไว้ทั่วบริเวณ อาจพอบอกได้ว่าที่นี่ยังคงอุดมสมบูรณ์ดี รอยเท้าของฝูงกระทิงจากฤดูฝนที่แล้ว ทำผมค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวเล็กน้อย เราเป็นเพียงแขกผู้มาอาศัยเพียงชั่วข้ามคืนเท่านั้นควรเกรงใจต่อสัตว์ป่าเจ้าของบ้านเขาด้วยเสมอ
ในป่ายามค่ำคืนไม่เงียบ มันระงมไปด้วยเสียงแมลง กบ และเขียดรอบบริเวณอาจเพราะที่นี่เป็นแหล่งชุ่มน้ำ ในช่วงฤดูแล้งยังดูชุ่มฉ่ำเขียวชอุ่ม หากเป็นฤดูน้ำที่นี่คงดูสดชื่น และเสียงคงดังระงมกว่าเท่าตัว คืนนี้พระจันทร์สว่างทำให้ป่าทั่วบริเวณลานหินโล่งมองดูราวกับภาพขาวดำที่มีมิติลึกลับซับซ้อน อุณหภูมิเย็นสบายกำลังดี ผมใช้ถุงนอนเพียงแค่ห่มเท่านั้นไม่ถึงกับต้องสอดตัวลงไป สมาชิกในกลุ่มบางส่วนเลือกนอนบนลานหินกว้าง อาบลมห่มแสงจันทร์ และหลับไปพร้อมกับเสียงสายน้ำกระทบแก่งหิน
ที่นี่คือ “เส้นทางเดินป่าเก่าแก่” ที่เปิดขึ้นเพื่อให้ผู้คนเข้าถึงได้ และเรียนรู้วิธีการปฏิบัติตัวอย่างถูกต้องในการท่องเที่ยวศึกษาธรรมชาติ
นับเป็นอีกก้าวสำคัญของโรงเรียนนักเดินป่า ที่เกิดขึ้นจากความร่วมมือของเจ้าหน้าที่หลายฝ่าย ที่เล็งเห็นความสำคัญ และประโยชน์ของการมีโรงเรียนนักเดินป่า ทำให้ในที่สุดพวกเราก็มีสถานที่เรียนรู้การเดินป่าภาคปฏิบัติเพื่อการท่องเที่ยวศึกษาธรรมชาติอย่างถูกต้องเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งแห่ง “แก่งยาว” คือโรงเรียนนักเดินป่าอีกหนึ่งสาขาที่อยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา ถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดีเป็นอย่างมากที่ทำให้คนที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ และเขตภาคกลางเข้าถึงป่าได้ง่ายขึ้น แต่
บรรยากาศของป่าดิบแล้ง ร่มครึ้มไม้ใหญ่ยืนต้นมีให้เห็นอยู่ตลอดระยะทาง การเดินเกาะกลุ่มคือเรื่องสำคัญลำดับแรก ๆ ที่เราไม่ควรละเลย เส้นทางในป่าหากไม่ชำนาญจริงมีสิทธิ์หลงได้ตลอด เส้นทางบางเส้นที่แยกไปอาจเป็นด่านสัตว์ป่าไม่ใช่ทางคน หากเผลอเดินไปอาจพลัดหลงกันได้ง่าย ๆ การเดินเกาะกลุ่มจึงเป็นสิ่งสำคัญ
เราได้ชาวบ้านคลองปลากั้งเป็นผู้นำทาง และทำหน้าที่สื่อความหมายเกี่ยวกับธรรมชาติไปตลอดเส้นทาง ชายสูงวัยอายุคราวพ่อ และอาจเท่าปู่ของบางคนในกลุ่มยังคงดูแข็งแรง กระฉับกระเฉงเล่นเอาพวกเราซอยเท้าเดินตามกันแทบไม่ทัน ดูแล้วเหมือนพวกคุณลุงกำลังเดินอยู่ในสวนหลังบ้านมากกว่ามาเดินป่าเสียอีก
ระยะทางโดยรวมถือว่าไม่ยาก พอได้มุดได้ก้ม ได้รู้สึกถึงการพจญภัยเล็กน้อย มีเนินชัน ๆ ที่เรียกว่า ”สันกำแพง” พอให้กล้ามเนื้อหัวใจได้โลดเต้น หลังจากนั้นจะเป็นทางราบไปตลอดอีกประมาณสามกิโลเมตร ทันทีที่เราเดินหลุดป่ารกชัฏก็จะพบกับลานหินโล่งกว้าง มีสายน้ำไหลเลาะแก่งหินเป็นทางยาว ความรู้สึกเหมือนเป็นอีกโลก คิดไม่ถึงว่าบนเขาสูงนี้จะมีที่ราบ และแหล่งน้ำที่มีลักษณะเป็นบึงอยู่ด้านบน ไม่มีใครต้องกังวลเรื่องน้ำเพราะธรรมชาติจัดสรรมาให้พวกเราเรียบร้อยแล้ว
เราสามารถกรองน้ำเพื่อดื่ม และประกอบอาหารได้อย่างสบาย ๆ แต่สำหรับผมการได้อาบน้ำในลำธารเย็น ๆ แบบนี้กลางป่ามันคือรางวัลชั้นยอดของการเดินป่าเลยทีเดียว แต่การพักแรมใกล้แหล่งน้ำต้องมีกติการ่วมกันอยู่บ้าง
เช่นการขับถ่ายไม่ว่าหนัก หรือเบาต้องห่างจากแหล่งน้ำ น้ำที่ใช้ดื่มกินควรเป็นต้นน้ำ และปลายน้ำไกลออกไปไว้ใช้อาบ มันคงไม่ดีแน่ถ้าเรากำลังกรอกน้ำใส่ขวด แล้วเห็นเพื่อนยืนแอ่นยิงกระต่ายฟองฟอดอยู่ตรงต้นน้ำ นี่แหละครับการอยู่ในป่าเป็นหมู่คณะจึงควรมีทั้งกติกา และมารยาท
หลังจากกางเต็นท์ผูกเปลเตรียมที่หลับที่นอนกันเสร็จ ก็ยังพอเหลือเวลาให้เราได้เดินสำรวจความงามของธรรมชาติแถวนี้ได้สักพัก จากนั้นเวลาของมื้อเย็นก็เริ่มต้นขึ้นอย่างง่าย ๆ เย็นนี้ผมยังพอมีข้าวหลามจากคุณลุงนักนำทางเหลืออยู่บ้าง เอามากินกับกุนเชียงที่พกมาแบบง่าย ๆ ตบท้ายด้วยชาอีกสักซอง เท่านี้ก็เพียงพอ โชคดีที่ความเรื่องมากของผมมันถูกวางทิ้งไว้ที่บ้านตั้งแต่ตอนที่จัดกระเป๋าเข้าป่าเมื่อสองสามวันก่อนเลยทำให้การใช้ชีวิตตอนนี้ง่ายขึ้นเป็นกอง
พวกเราจับกลุ่มแลกเปลี่ยนประสบการณ์เดินทางกันอย่างเพลิดเพลินจนพระจันทร์เปลี่ยนตำแหน่ง หลังจากพลิกข้อมือดูเวลาก็รู้สึกได้ว่าเราควรเงียบลง และเกรงใจเจ้าของบ้าน(สัตว์ป่า)ได้แล้ว พวกเราหรี่เสียงและพูดคุยกันเบา ๆ อีกไม่นานนักก็แยกย้าย
ลานหินยังคงความอุ่นจากแดดช่วงเช้าอยู่บางคนเลือกนอนบนลานหินนี้ ถึงจะแข็งแต่ก็อุ่นสบายดี ผมเลือกผูกเปลใกล้ ๆ ริมบึง เสียงเพลงจากวงออร์เคสตรากบเขียดทำผมเคลิ้มหลับไป มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงนกป่ามาปลุกยามเช้า…
เวลาในช่วงเช้าเป็นไปอย่างไม่เร่งรีบมากนัก กาแฟสำเร็จรูปที่ผมพกมาพอมันได้ดื่มด่ำไปพร้อมกับบรรยากาศของที่นี่มันกลับอร่อยขึ้นกว่าเดิม พวกเราทุกคนใช้เวลาสำหรับมื้อเช้ากันประมาณหนึ่ง ก็เก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางกลับ ขากลับมักเร็วกว่าขามา เราเดินกันไม่นานก็มาโผล่ตรงจุดเริ่มเดินของเมื่อวาน เวลาเพียงชั่วข้ามคืนพวกเราทุกคนเหมือนได้รับประสบการณ์ชีวิตใหม่ ๆ มากมาย
สำคัญที่สุดก็คือการได้รู้ว่าสิ่งไหนควรทำ หรือไม่ควรทำเมื่อออกไปท่องเที่ยวธรรมชาติ หลักปฏิบัติ 7 ข้อของโรงเรียนนักเดินป่าเป็นพื้นฐานที่เราสามารถนำมาใช้ได้ในทุกพื้นที่ไม่ว่าป่าไทย หรือป่าเทศหลักการนี้ใช้ได้จริงเสมอ
พวกเรา Explorers Club รู้สึกดีใจอย่างมากที่ได้มีโอกาสร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจเส้นสุดพิเศษของโรงเรียนนักเดินป่าสาขาเขาใหญ่นี้ สิ่งที่เราอยากจะบอกกับทุกคนคือไม่ว่าคุณจะเคยเดินป่ามาก่อนหรือไม่ มือเก่าหรือเก๋าแค่ไหน เส้นทาง “แก่งยาว” นั้นคุณไม่ควรพลาดอย่างมาก ติดตามข่าวสารจากเพจโรงเรียนนักเดินป่าให้ดี ปลายฝนนี้เตรียมตัวลุยกันได้เลย….
ขอบคุณเจ้าหน้า ผู้นำทาง เพื่อนร่วมทาง และอาสาสมัครทุกท่าน
ติดตามข่าวสาร และความเคลื่อนไหวของ โรงเรียนนักเดินป่า อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ได้ที่ โรงเรียนนักเดินป่า Outdoor Education
อ่านเรื่องราวของโรงเรียนนักเดินป่าจาก Explorers Club อื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ลิ้งค์นี้
บทเรียนนอกตำรา จาก โรงเรียนนักเดินป่า แห่งแรก ที่อุทยานแห่งชาติดอยภูคา
ภู1700 ป่าที่นี่มีไว้เรียน – โรงเรียนนักเดินป่า อุทยานแห่งชาติดอยภูคา
น้องธีร์ นักเดินไพรวัย 7 ขวบ เด็กหลง(ใหล)ป่า ขอแม่มาคนเดียว เที่ยวเองได้
เส้นทางเดินป่าระยะไกล น้ำตกขุนน้ำปัว เปียกปอนทั้งตัว ตั้งแต่ไปยันกลับ
เดินป่า ล่องแคนู แคมปิ้งริมน้ำเส้นทางใหม่โรงเรียนนักเดินป่า อุทยานแห่งชาติแม่เงา
EXPLORERS: บาส, เฟี้ยต
AUTHOR: บาส – บดินทร์ บำบัดนรภัย
PHOTOGRAPHERS: เฟี้ยต-นวภัทร ดัสดุลย์, บาส-บดินทร์ บำบัดนรภัย
GRAPHIC DESIGNER: ตั้ม-ธีรภัทร์ อินทจักร
